We mogen onze filmduimen en -vingers vannacht weer aflikken, want daar zijn ze! De 89ste uitreiking van de Academy Awards, ofwel de Oscars 2017. En dit jaar brandt er maar één vraag op ieders lippen: hoeveel Oscarnominaties kan La La Land verzilveren? Fervente filmfreaks doen daarvoor een spannend nachtje door, en wie zijn slaap waardevoller acht, hoort het morgen weer wel. Wij blikken ondertussen even terug naar al het moois dat de cinema ons het afgelopen jaar bracht. Uiteraard is het boek altijd beter, maar welke boeken haalden het doek? En welke prachtprenten leverde dat op?

Nocturnal animals ****

Tom Ford doet het weer! Na A single man uit 2010 – ja, de man neemt zijn tijd – is deze tweede langspeler een adaptatie van het boek Tony & Susan (Austin Wright, 1993). Het verhaal is een uitgepuurde vertelling, die heen en weer schakelt tussen heden en verleden, tussen bitter relatiedrama en harde noir-thriller. De rijke maar kille kunstgalerijhoudster Susan (Amy Adams) zit vast in een dood huwelijk, wanneer ze begint te lezen in een  toegestuurd manuscript van Edward (Jake Gyllenhaal), ooit haar verloofde. Ford toont de wraak van een schrijver, neemt oppervlakkigheid op de korrel en laat zien wat waardevol is in een mensenleven. Voor wanneer is de volgende, Tom?

Paterson ****

Aah, Paterson, de ingetogen parel van 2016! Paterson (Adam Driver) is een artistieke ziel in het lichaam van een buschauffeur, die zijn dagelijkse leven in gedichten neerschrijft. En dat leven verloopt, net als zijn poëzie, volgens een vast ritme: met de bus rijden, de hond uitlaten en een biertje drinken in het café om de hoek. Een film zonder plot of conflict dus, en toch vonden wij hem stukken beter dan bijvoorbeeld A quiet passion, de biopic over de Amerikaanse dichteres Emily Dickinson. Regisseur Jim Jarmusch schrijft hiermee een weemoedige, oprechte liefdesbrief aan het alledaagse. Aanrader!

The BFG ***

Regisseur Steven Spielberg werkte voor de verfilming van Roald Dahls kinderklassieker opnieuw samen met zijn scenariste van E.T., maar The BFG werd heel wat minder meeslepend. Het verhaal van de aardige reus (Mark Rylance) die het weesmeisje Sophie (Ruby Barnhill) op een nacht uit haar kamer komt halen, is wat te braaf en sentimenteel uitgewerkt – Disney versus Dahl, weet je wel? –  maar visueel is het wel indrukwekkend. Een film die dus vooral met beelden betovert, en een gevoel van magie en hoop wil meegeven. Dahls boeken gingen na de film in ieder geval als nóg zoetere broodjes over de toonbank, en dat is alleen maar een goede zaak.

Tonio ***

Tonio (2011) is de requiemroman van de Nederlandse auteur A.F.Th. van der Heijden , waarin hij zijn in een tragisch ongeval verongelukte zoon weer in proza laat verrijzen. Regisseur Paula van der Oest vertaalde dit verhaal vol liefde en pijn verbazingwekkend genoeg wonderwel naar het grote scherm. Deze prent gaat naar het hart zonder sentimenteel te worden, zodat vooral de schoonheid overblijft.

The girl on the train **

Paula Hawkins’ debuut Het meisje in de trein (2015), een whodunit met een meesterlijke plot, werd meteen een bestseller. Regisseur Tate Taylor stond bij de verfilming dus voor een zware klus, die hij maar half tot een goed einde brengt door te dicht bij het boek te blijven. Hitchcock is nooit veraf, intrige en paranoia zijn alom. Helaas weet de regisseur zijn trein maar net – of net niet? – op de rails van de geloofwaardigheid te houden, voordat alle puzzelstukjes op het einde samenvallen.

En wat nog? Voorlopig is het nog uitkijken naar wat Hilde Van Mieghem van Tom Lanoye’s Sprakeloos maakte, wat Jan Matthys met Griet Op De Beecks Vele hemels boven de zevende zal doen en hoe Veerle Baetens Het smelt van Lize Spit zal verfilmen. De cinema van de literatuur is dus nog lang niet uitverteld!