31 december – oudjaar, laatste dag van het jaar – is hier ‘Dag van de Eindejaarslijst’. En dan heb ik het niet zozeer over een top 5 die in krantenbijlagen de hemel ingeprezen werden als grote literatuur (sommige wel, andere niet) maar vooral over boeken die mij raakten, op de lachspieren werkten, deden vloeken, de tranen in de ogen lieten staan en nog lang bleven nazinderen.

Met deze boeken stap ik 2017 uit, maar u misschien 2018 in? Beschouw het als een cadeau van mij voor u. Laat de bubbels dus maar vrolijk sprankelen op deze oudejaarsavond en zet het nieuwe jaar in met een mooi verhaal.

Zita Theunynck, ‘Het wordt spectaculair. Beloofd.’ (Vrijdag)

Hoewel ik hier niet echt een volgorde hanteer: deze met stip op één. Voor mij het pakkendste debuut van dit jaar én de mooist vormgegeven cover: deze bitterzoete liefdesroman – in een beeldende, rechttoe rechtane taal – over het liefhebben van de liefde en voor iemand durven kiezen ondanks twijfels en kwetsuren. Lachen, huilen, hopen, verbazen: die boek doet het allemaal.

Lees hier de recensie van ‘Het wordt spectaculair. Beloofd’!

Margot Vanderstraeten, ‘Mazzel tov’ (Atlas Contact)

Een van de boeken waarmee ik de zomer doorbracht. In de strandstoel op mijn balkon in Berchem, met enkele honderden meters verder de orthodox-joodse gevels van de Belgiëlei. Margot Vanderstraeten vertelt haar verhaal vanuit een frisse geest, zonder delicate onderwerpen te ontwijken. Een noodzakelijk boek over diversiteit, waarin respect, nieuwsgierigheid en vriendschap de verschillen overstijgen.

Diane Broeckhoven, ‘Niemand heeft het gedaan’ (Vrijdag)

In haar nieuwe roman – de hoeveelste ondertussen? – bewijst Diane Broeckhoven dat ze ook in het hoofd van een kind kan kruipen. Het werd een beklemmend, broeierig verhaal over een meisje dat haar alleenstaande moeder niet kan delen met de man die haar gelukkig wil maken, en daarin bijgestaan wordt door haar denkbeeldige vriendinnetje, Niemand.

Valerie Eyckmans, ‘Het belang van schoon ondergoed’ (Vrijdag)

Van de sympathieke Uitgeverij Vrijdag las ik dit jaar veel: onder meer de nieuwe Valerie Eyckmans, altijd goed voor binnensmonds gegniffel en verhaallijnen met ballen. Deze keer schreef ze een coming of age verhaal – met een stevige spanningsboog overigens – dat zich snel in hoofd en hart nestelt. Over verlies en rouw, de nood aan houvast en een schop onder de kont richting volwassenheid.

Sien Volders, ‘Noord’ (Hollands Diep)

Sien Volders – Mevrouw Lieven Scheire, of is hij binnenkort misschien Meneer Sien Volders? – heeft een roman uit. Afgezien van de nodige mediabelangstelling, is dit ook écht een goed boek. Over de hang naar het Noorden, in het reine komen met jezelf en wat het betekent om vrij te zijn.