De laatste uren van 2017 zijn geslagen, dus maak ik – zoals dat hoort op de laatste dagen van het jaar – de balans op van mijn leesleven in 2017. En dan heb ik het niet zozeer over boeken die in krantenbijlagen de hemel ingeprezen werden als ‘grote literatuur’ (sommige wel, andere niet), maar vooral over boeken die mij raakten, op de lachspieren werkten, deden vloeken, de tranen in de ogen lieten staan en nog lang bleven nazinderen. Here goes!

Zita Theunynck, ‘Het wordt spectaculair. Beloofd.’ (Vrijdag)

Hoewel ik hier niet echt een volgorde hanteer: deze met stip op één. Voor mij het pakkendste debuut van dit jaar én de mooist vormgegeven cover: deze bitterzoete liefdesroman – in een beeldende, rechttoe rechtane taal – over het liefhebben van de liefde en voor iemand durven kiezen ondanks twijfels en kwetsuren. Lachen, huilen, hopen, verbazen: die boek doet het allemaal.

Lees hier de recensie van ‘Het wordt spectaculair. Beloofd’!

Margot Vanderstraeten, ‘Mazzel tov’ (Atlas Contact)

Een van de boeken waarmee ik de zomer doorbracht. In de strandstoel op mijn balkon in Berchem, met enkele honderden meters verder de orthodox-joodse gevels van de Belgiëlei. Margot Vanderstraeten vertelt haar verhaal vanuit een frisse geest, zonder delicate onderwerpen te ontwijken. Een noodzakelijk boek over diversiteit, waarin respect, nieuwsgierigheid en vriendschap de verschillen overstijgen.

Diane Broeckhoven, ‘Niemand heeft het gedaan’ (Vrijdag)

In haar nieuwe roman – de hoeveelste ondertussen? – bewijst Diane Broeckhoven dat ze ook in het hoofd van een kind kan kruipen. Het werd een beklemmend, broeierig verhaal over een meisje dat haar alleenstaande moeder niet kan delen met de man die haar gelukkig wil maken, en daarin bijgestaan wordt door haar denkbeeldige vriendinnetje, Niemand.

Valerie Eyckmans, ‘Het belang van schoon ondergoed’ (Vrijdag)

Van de sympathieke Uitgeverij Vrijdag las ik dit jaar veel: onder meer de nieuwe Valerie Eyckmans, altijd goed voor binnensmonds gegniffel en verhaallijnen met ballen. Deze keer schreef ze een coming of age verhaal – met een stevige spanningsboog overigens – dat zich snel in hoofd en hart nestelt. Over verlies en rouw, de nood aan houvast en een schop onder de kont richting volwassenheid.

Sien Volders, ‘Noord’ (Hollands Diep)

Sien Volders – Mevrouw Lieven Scheire, of is hij binnenkort misschien Meneer Sien Volders? – heeft een roman uit. Afgezien van de nodige mediabelangstelling, is dit ook écht een goed boek. Over de hang naar het Noorden, in het reine komen met jezelf en wat het betekent om vrij te zijn.

Lenny Peeters, ‘Dochter’ (Prometheus)

Een ogenschijnlijk onschuldige psychologische roman met gevoel voor detail en timing, van een debutante die met veel geduld aan haar manuscript sleutelde en weet waar stijl en vorm voor staan. Dat bewijst ze alvast in deze eerste volwaardige roman met thema’s als autisme, misbruik en heel wat cavia’s.

Vincent Merckx, ‘De man die niet schoot’ (Lannoo)

Zorgt de angst voor een aanslag bij ons voor meer veiligheid, of worden we er alleen maar meer paranoia van? Vincent Merckx vond in deze vraag zijn romandebuut, een verhaal over een terroristische aanslag op de Antwerpse Meir zonder ook maar één slachtoffer. Een boek dat met twee voeten in onze tijd staat, en dat waarheid en herinnering in vraagt stelt. Lezen!

Met deze boeken stap ik 2017 uit, maar jullie misschien 2018 in? Beschouw het als een cadeau van mij voor u. Laat de bubbels dus maar lekker sprankelen op deze oudejaarsavond, om het nieuwe jaar in te zetten met een mooi verhaal. Mijn gelukwensen doe ik er zomaar bij!