‘Arrayed in the Ladies’ Day banquet table were yellow-green avocado pear halves stuffed with crabmeat and mayonnaise, and platters of rare roast beef and cold chicken, and every so often a cut-glass bowl heaped with black caviar. I hadn’t had time to eat any breakfast at the hotel cafeteria that morning, except for a cup of overstewed coffee so bitter it made my nose curl, and I was starving.’ – The bell jar, Sylvia Plath

Quinoa, bessen en avocado’s: ze liggen bijzonder goed in de markt dezer dagen. In 1963 was Sylvia Plath haar tijd ver vooruit, want ook in The bell jar betekenen avocado’s niets dan goeds. Nostalgische jeugdherinneringen, troost tijdens saaie speeches en afscheidscadeau’s: ze zijn het allemaal. Dus ging ik avocado’s maken, mét wasabikrab. Zacht en scherp. Net zoals het boek, net zoals de schrijfster.

Sylvia Plath en Ted Hughes: een van de beroemdste en gepassioneerde (lees: dramatische) liefdesparen uit de literaire wereld. Daar kwam abrupt een einde aan toen Plath in februari 1963 zelfmoord pleegde, net nadat ze deze enige roman in haar oeuvre had geschreven. Een sterk autobiografisch boek, want het coming-of-age verhaal liep parallel met haar eigen gemoedstoestand.

In de stream of consciousness-roman kruip je in het hoofd van Esther Greenwood, een veel te ijverige universiteitsstudente die na een zomerstage als moderedacteur in Manhattan vereenzaamt en vervreemdt. Na de zomer zinkt ze weg in een diepe depressie, raakt ze in een psychiatrische kliniek – met zeer slecht toegepaste elektroshocks – en komt ze uiteindelijk terecht bij dokter Nolan, die haar mentaal oplapt voor de buitenwereld.

In het verhaal belandt Esther als een avocado onder een glazen stolp, alleen blijft ze niet langer fris en vers, maar beschimmelt en vervalt ze steeds meer: ‘I would be sitting under the same glass bell jar, stewing in my own sour air.’ Waarom avocado’s? Ze representeren haar levenslust, een geelgroen lichtpunt in haar anders zo grijsgrauwe bestaan. Een herinnering aan haar grootvader, aan hoe hij haar avocado’s met een warme mix van druivenconfituur en French dressing leerde eten: ‘He taught me how to eat avocado’s by melting grape jelly and French dressing together in a saucepan and filling the cup of the pear with the garnet sauce. I felt homesick for that sauce. The crabmeat tasted bland in comparison.’

In hoofdstuk drie mag ze zich bij food magazine Ladies’ Day tegoed doen aan geelgroene, met krab en mayonaise gevulde avocado’s, roast beef, koude kip en zwarte kaviaar. Dat bleek nochtans geen goed idee, want later in het verhaal ligt iedereen brakend op de vloer door een voedselvergiftiging. Uhu, het was de krabsla. Als verontschuldiging stuurt Ladies’ Day een boek op met een verhaal over een vijgenboom, dat Esther als metafoor leest voor haar eigen identiteitscrisis, waarin ze niet kan kiezen welke vijg ze wil en ze uiteindelijk allemaal zwartgeblakerd op de grond vallen.

Avocado’s met krab en wasabi

Voor de avocado’s:

• 1 avocado
• 1 bussel waterkers
• enkele kerstomaatjes
• 1 appel
• handje pompoenpitten
• olijfolie en appelazijn

Voor de krabsla:

• 120 gram krabvlees
• 75 gram mayonaise
• 75 gram zure room
• sap van een halve limoen
• 1 tl wasabi
• 1 sjalot
• 1 teentje look
• 1 hardgekookt ei
• bieslook
• cayennepeper en zout
• enkele druppels sesamolie

Maak de krabsla waarmee je de avocado’s zal gaan opvullen. Meng daarvoor de zure room met het krabvlees, een scheutje appelazijn, limoensap, wasabi, fijngesnipperde sjalot, geplette look en verkruimeld ei. Lepel alles goed onder elkaar tot je een smeuïge vulling krijgt. Kruid af met enkele stengels fijngehakte bieslook, cayennepeper, zout en enkele druppels sesamolie.

De avocado’s dan. Snijd ze overlangs door, haal de balvormige pit eruit en verwijder de schil. Schik de twee helften op een bord en vul ze met krabsla.

De avocado’s mogen dan al opgevuld zijn, ze verlangen naar gezelschap. Dus komt er nog een slaatje bij. Hiervoor halveer je de kerstomaatjes, snijd je de appel in fijne reepjes en rooster je de pompoenpitten in een droge pan (tot ze beginnen te sissen en te poffen). Leg alles op de waterkers, druppel er wat olie en azijn over, en kruid af met peper en zout. Verlos de avocado van zijn eenzaamheid en leg het slaatje aan zijn zij.